Είτε είναι η πιπίλα ή το πιπίλισμα του δαχτύλου, τα παιδιά βρίσκουν ένα αποκούμπι, μία συντροφιά και μία ‘ζεστασιά’ στην κλασική αυτή παιδική συνήθεια! Και ενώ η πιπίλα κόβεται αν απλώς απομακρυνθεί από το παιδί, χαθεί ή ξεχαστεί, για το πιπίλισμα του δαχτύλου δεν ισχύει το ίδιο.

Πολλά έχουν ειπωθεί για τη διαφορά των δύο – πιπίλας ή δαχτύλου – και φαίνεται ότι και για τα δύο υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Δεν είναι ούτε περίεργο, ούτε κακό το παιδί μας να ακολουθήσει τη μία ή την άλλη συνήθεια, γιατί πολύ απλά έχουν την ικανότητα να ηρεμήσουν το παιδί στις πιο ανήσυχές του στιγμές, αλλά και να το βοηθήσουν στον ύπνο. Πάντως, αν το μωρό σας χρησιμοποιεί πιπίλα, το υγρό πιάτων Εύρηκα baby με 100% φυτικό σαπούνι με λάδι ελιάς και εκχύλισμα από βιολογικό χαμομήλι και λεμόνι, είναι ο καλύτερος σύμμαχός σας για τον καθαρισμό της.  

Όταν όμως έρθει η στιγμή να κοπούν, δεν είναι πάντα τόσο εύκολο. Ούτε υπάρχει συγκεκριμένη ηλικία που πρέπει να γίνει αυτό. Το κάθε παιδί είναι διαφορετικό και πρέπει οι γονείς να σεβαστούν τις επιθυμίες του ώστε η εγκατάλειψη της αγαπημένης ‘παιδικής’ συνήθειας να γίνει όσο το δυνατόν πιο ομαλά.

Όσο λιγότερο πιέσουμε το παιδί, τόσο πιο εύκολα θα κόψει τη συνήθεια του πιπιλίσματος. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να το προσβάλουμε αν συνεχίζει να το κάνει πέρα από την ηλικία που εμείς θεωρούμε ότι είναι αποδεκτό, ή να το κοροϊδεύουμε με οποιονδήποτε τρόπο.

Μερικά ενθαρρυντικά λόγια μπορεί όμως να φανούν ιδιαίτερα αποτελεσματικά και να δώσουν στο παιδί το απαραίτητο κίνητρο να σταματήσει κάτι που του αρέσει πολύ να κάνει. ‘Χαίρομαι που έπαιξες τόσο ωραία με τους φίλους σου σήμερα σαν μεγάλο και ώριμο παιδί και που δεν πιπίλισες καν το δάχτυλό σου!’ Τέτοια σχόλια κάνουν θετική εντύπωση στο παιδί και το οπλίζουν με αυτοπεποίθηση. Το αντίθετο απ’ό,τι θα του έκανε ένα επικριτικό σχόλιο όπως, ‘τα μεγάλα παιδιά δεν πιπιλίζουν το δάχτυλό τους!’

Το πρώτο σχόλιο ενθαρρύνει το παιδί, το δεύτερο το αποθαρρύνει, κάνοντάς το μάλιστα να στρέφεται όλο και περισσότερο στο αγαπημένο του ‘αποκούμπι.’

Σκεφτείτε το με δικούς σας όρους για λίγο. Αν κάνετε δίαιτα, τί θεωρείτε πιο ενθαρρυντικό; Μία παρατήρηση όπως ‘μπράβο που έφαγες τόσο ελαφριά σήμερα το βράδυ,’ ή ένα σχόλιο όπως ‘πρόσεχε πόσο ψωμί τρως, παχαίνει!’

Εκτός από τον τρόπο που θα μιλήσετε στο παιδί για να καταφέρει να κόψει μία τέτοια συνήθεια, έχετε στον νου σας ότι είναι κάτι που κάνει για χρόνια και δεν κόβεται τόσο εύκολα. Μπορεί να μην κοπεί μαχαίρι αλλά σταδιακά, και σε αυτό το διάστημα πρέπει να είστε υπομονετικοί.

Στο μεταξύ, όσο λιγότερη σημασία δίνετε σε στιγμές που βάζει το δάχτυλο στο στόμα, τόσο το καλύτερο. Κάποια στιγμή θα σταματήσει να το κάνει και μπορεί να μην καταλάβετε καν ότι το έκοψε οριστικά.

Άλλος ένας τρόπος που έχει αναφερθεί ως αποτελεσματικός είναι να ξεκινήσουν και οι γονείς την ίδια συνήθεια. Όχι περιπαιχτικά αλλά σαν να το θέλουν πραγματικά, χωρίς κανένα σχόλιο ή παρατήρηση από την πλευρά τους για τη νέα τους συνήθεια. Στα παιδιά αρέσει να πιπιλάνε το δάχτυλό τους, αλλά απεχθάνονται να βλέπουν τους γονείς τους να κάνουν το ίδιο. Όπως βρίσκουν οι γονείς ανάρμοστο το παιδί τους να πιπιλάει το δάχτυλό του σε μεγάλη ηλικία, έτσι και το παιδί το θεωρεί ανάρμοστο να το κάνουν οι γονείς. Με τον τρόπο αυτό, περνάμε το μήνυμα που θέλουμε στο παιδί με τον πιο άμεσο τρόπο.